មេរៀន C Program

មេរៀនទី១ សញ្ញាណដំបូងនៃភាសា C

1.1 បណ្តាកត្តាចាំបាច់នៅក្នុងភាសា C

           ភាសា C ត្រូវបានគេបង្កើតឡើងនៅលើសំណុំតួអក្សរខាងក្រោម 

+ ២៦ អក្សរធំ(Upper case): A, B, C,…,Z
+ ២៦ អក្សរតូច(Lower case): a, b, c,…,z
+ ១០ តួលេខ(Number):0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
+ សញ្ញាពិសេស: , . ; : / ? [] {} ! @ # $ % ^ & * () + = - < > ‘ “ ”
+ សញ្ញា underscore : _

ចំណាំ៖ នៅក្នុងភាសា C មានការបែងចែកអក្សរតូច និង អក្សរធំ

1.2 ពាក្យគន្លិះ (Keyword)

ពាក្យគន្លឹះគឺជាបណ្តាពាក្យដែលមានអត្ថន័យយ៉ាងសំខាន់និងមានមុខងារជាក់លាក់មួយដែ
ពុំអនុញ្ញាតអោយប្រើនៅក្នុងគោលដៅផ្សេងឡើយ។
ពាក្យគន្លិះមានដូចជា

asm	else	interrupt	struct
break	enum	long	switch
case	extern	near	typedef
cdecl	far	pascal	union
char	float	register	unsigned
const	for	return	void
continue	goto	short	volatile
default	huge	signed	while
do	if	sizeof

1.3ការកំណត់ឈ្មោះ

  ​ឈ្មោះជាគឺជាស៊េរីនៃអក្សរដែលអាចមានលាយឡំរវាងតួអក្សរនិង តួលេខ ឬ អាចមានលាយ

ជាមួយនឹងសញ្ញា Underscore

ការកំណត់ឈ្មោះ  

- ត្រូវតែចាប់ផ្តើមឡើងដោយតួអក្សរ ឬ សញ្ញ Underscore 

- ឈ្មោះមិនអាចជាន់ជាមួយពាក្យគន្លឹះ 

- ឈ្មោះជាធម្មតាមាន៣២តួអក្សរ តែគេអាចផ្លាស់ប្តូរបាន 

Ex:

a-1  មិនត្រឹមត្រូវ               f(x)  មិនត្រឹមត្រូវ               X_1  ត្រឹមត្រូវ

Rate  ត្រឹមត្រូវ                  char  មិនត្រឹមត្រូវ              _name ត្រឹមត្រូវ


2  បង្កើតកម្មវិធីដំបូង

លំនាំនៃការបង្កើតកម្មវិធី

#include<stdio.h>
void main()
{
printf("Hello world") ;
}

បំនកស្រាយ

-  # ជាអង្គចង្អុលបង្ហាញ Compiler អោយអនុវត្តការងារ1សិន មុនពេល Compile ឬ ហៅម្យ៉ាង

ទៀតថាអង្គកំណត់ទិស(Pre- compiler ឬ Directive)

-  Include ប្រើសំរាប់ណែនាំអោយ Compiler ទៅអានយកអត្ថន័យរបស់ File ដែលបានកំណត់

នៅខាងក្រោយវាមកដាក់បញ្ចូល គ្នាដើម្បីធ្វើការ Compile ។

File ដែលនៅខាងក្រោយ Include ត្រូវបានដាក់ក្នុងសញ្ញា <> ឬ “ ”

-  stdio.h ជា Header File ដែលផ្ទុកកូដរបស់អនុគមន៍មួយចំនួន ដូចជា printf, putc, gets

-  Void main() គឺជាអនុគមន៍មួយនៃចំណុចចាប់ផ្តើមនៃកម្មវិធីនៅពេលដែលកម្មវិធីបានដំណើរការ

- ឃ្លាបញ្ជា(Statement)គឺជាបណ្តុំនៃពាក្យដែលត្រូវបានគេដំរៀបទៅតាមលំនាំណាមួយដើម្បីអនុវត្ត

ការងារដែលគេបានកំណត់

ឃ្លាបញ្ជា(Statement) មាន២ប្រភេទៈ

- Statement ទោល: ជា Statement ដែលគ្មានផ្ទុក Statement ផ្សេងទៀត

- Statement បណ្តុំ: ជា Statement ដែលមានផ្ទុក Statement ផ្សេងទៀតនៅក្នុងខ្លួនរបស់វា

Ex:1

If(exp)
Else
{
// statement
}

Ex:2 

         for(exp)
{
// statement
}

អត្ថាធិប្បាយ(comment)

-ត្រូវបានគេប្រើសំរាប់អត្ថាធិប្បាយ ឬ សរសេកំណត់សំគាល់ ចំណុចណាមួយរបស់អ្នកសរសេរ

កម្មវិធី

-បណ្តាពាក្យដែលស្ថិតនៅក្នុង comment ពុំត្រូវបាន compiler ធ្វើការ compile ទេ

  ការប្រើ comment

// ​ប្រើសម្រាប់ comment មួយបន្ទាត់

/* … */ ប្រើសម្រាប់ comment មួយ ឬ ច្រើនបន្ទាត់(ជាប្លុក)

Ex1:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

      // display name

    printf(“My name is Kaka”);

     // display age

    printf(“I’m 18 years old”);

   getch();

}

Ex2:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

      /*   display name

            and age

    */

    printf(“My name is Kaka”);    

    printf(“I’m 18 years old”);

   getch();

}

3  បញ្ចូនកម្មវិធីរបស់អ្នកឡើងលើកុំព្យួទ័រ

លំហាត់អនុវត្តន៍

1- ចូរសរសេកម្មវិធីដើម្បីបង្ហាញនៅលើអេក្រង់នូវឃ្លាខាងក្រោមៈ

                Hello BBU

                I Love BBU

2- ចូរសរសេកម្មវិធីដើម្បីដោះស្រាយសមីការ bx+c=0

                à ការសរសេដោយពុំចាំបាច់វិភាគទៅលើលក្ខខ័ណ្ឌ

3- ចូរសរសេកម្មវិធីដើម្បីគណនា ឬសការ៉េនៃចំនួនគត់មួយ

ឧទាហរណ៍ x=a² , បើបញ្ចូលតំលៃ a=3 នោះ x=9

ដំណោះស្រាយ

1.code
#include<stdio.h>
#include<conio.h>
void main()
{clrscr();

printf(“Hello BBU”) ;

printf(“I Love BBU”); getch();
}

2.code #include<stdio.h>
#include<conio.h>
void main()
{clrscr();
int b,c;
float x;
printf(“Input b:”);scanf(“%d”,&b);
printf(“Input c:”);scanf(“%d”,&c);
x=-c/b;
printf(“x=%f”,x);
getch();
}
3.code

#include<stdio.h>
#include<conio.h>
void main()
{clrscr();
int a;
float x;
printf(“Input a:”);scanf(“%d”,&a);
x=a*a;
printf(“x=%f”,x);
getch();
}

មេរៀនទី២ កន្សោម(Expression)

2.1. ប្រភេទទិន្នន័យ
2.1.1. និយមន័យ
ទិន្នន័យ(Data) គឺជាបណ្តាពត៌មានដែលមានពិតដូចជា អត្ថបទតំលៃលេខ សំលេង និង រូបភាព សម្ដែងក្រោមទម្រង់មួយដែលកុំព្យូទ័រអាចធ្វើការប្រាស្រ័យទាក់ទង ឬ អនុវត្ថ
ការងារណាមួយសំដែងក្រោមទំរង់មួយដែល ជាមួយវាបាន។

2.1.2. ប្រភេទទិន្នន័យ(Data Type)
ប្រភេទទិន្នន័យត្រូវបានគេអោយនិយមន័យដោយពីរចំនុចខាងក្រោមគឺៈ
+ ជាប្រភេទ និង ដែនកំណត់តំលៃ​ ដែលក្រោយពេលអថេរមួយបានប្រកាសជាមួយប្រភេទ
នៃទិន្នន័យនោះរួច វាអាចទទូលតំលៃនោះបាន
+ ក្នុងប្រភេទទិន្នន័យនិមួយៗអាចមានកំណត់ប្រមាណវិធីមួយចំនួនជាក់លាក់
ប្រភេទិន្នន័យក្នុងភាសា C

Data Type
+ Scalar Type(long, Short,integer,char,float)
+ Structure Type(array,struct,union,FILE
+ Pointer Type

ប្រភេទទិន្នន័យ	ពាក្យគន្លឹះ	ចំនួន Byte	ដែនតំលៃ
Character	Char	1	-128  --> 127
Integer	Int	2	-32768 --> 32767
Short Integer	Short	2	-32768 --> 32767
Long integer	Long	4	-2147483648 --> 2147483647
Unsigned character	Unsigned char	1	0 --> 255
Unsigned integer	Unsigned int	2	0 --> 65535
Unsigned short integer	Unsigned short	2	0 --> 65535
Unsigned long integer	Unsigned long	4	0 --> 4294967295

 

 

ការដាក់តំលៃអោយអថេរចំនួនគត់

- ការភ្ជាប់តំលៃចាប់ផ្តើម

ឧទាហរណ៍ៈ យើងចង់ភ្ជាប់តំលៃ 10 ទៅអោយអថេរ x

int x;

x=10;

Or

int x=10;

- ការភ្ជាប់តំលៃតាមការបញ្ចូល

int x;

printf(“Enter value x=“);

scanf(“%d”,&x);

2.1.3. ចំនួនពិត(Real)

ក្នុងភាសា C ប្រភេទចំនួនពិតត្រូវបានគេបែងចែកជា៣ផ្សេងៗគឺFloat, double, long double

ប្រភេទទិន្នន័យ	ពាក្យគន្លឹះ	ចំនួន Byte	ដែនកំណត់
Single-precision Float point	Float	4	3.4E-38 --> 3.4E+38
Double-precision Float point	Double	8	1.7E-308 --> 1.7E+308
Long double-precision float point	Long double	10	3.4E-4932 --> 1.1E+4932

របៀបសរសេរតំលៃនៃចំនួនពិតក្នុងភាសា C

4.4   ត្រឹមត្រូវ            5  ខុស             5.​ ត្រឹមត្រូវ                  .5  ត្រឹមត្រូវ

5.0   ត្រឹមត្រូវ               4,4 ខុស           -4.4  ត្រឹមត្រូវ              4E-2​  ត្រឹមត្រូវ

ការដាក់អថេរអោយចំនួនពិត

- ការភ្ជាប់តំលៃចាប់ផ្តើម

ឧទាហរណ៍ៈ យើងចង់ភ្ជាប់តំលៃ 2x10^-5 ទៅអោយ អថេរ x

float x;

  x=2E-5;

or

  float x=2E-5;

- ការភ្ជាប់តំលៃតាមការបញ្ចូល

float x;

printf(“Enter value x=“);

scanf(“%f”,&x);

2.1.4.  ទិន្នន័យប្រភេទ​ Char(Character)

នៅក្នុងភាសា C ដើម្បីសរសេរចំនួនថេរនៃ Character  យើងត្រូវសរសេរនៅក្នុងចន្លោះសញ្ញា ‘ ’

( single quote)

ឧទាហរណ៍ៈ  ‘a’ , ‘0’ , ‘ 2’ , ‘A’ ,…

Character និមួយៗសុទ្ធតែត្រូវបានគេកំណត់តំលៃរបស់នៅក្នុងតារាង ASCII ដើម្បីងាយស្រួល

ក្នុងការរក្សាទុក និង អនុវត្តន៍ប្រមាណវិធីលើវា។

ASCII : American Standard Code for Information Interchange)

Constance character នៅក្នុង តារាង ASCII

Constance character	ASCII	មុខងារ
\a	7	បញ្ចេញសំលេងជួង(BELL)
\b	8	Back Space
\t	9	Tab
\n	10	New line

សញ្ញាពិសេស

របៀបសរសេ	Character
\ ‘	‘
\ “	“
\\	\
\0	Null

ការដាក់អថេរអោយប្រភេទ Char

ការភ្ជាប់តំលៃចាប់ផ្តើម

  char x;

  x=‘3’;

or

char x=‘3’;

-ការភ្ជាប់តំលៃតាមការបញ្ចូល

char x;

printf(“Enter value x=“);

scanf(“%c”,&x);

ឧទាហរណ៍ :ចូរពិនិត្យមើលកូដនៃកម្មវិធីខាងក្រោមៈ

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

   char a,b,z;

   int zz;

   printf(“Enter value a=“); scanf(“%c”,&a);

   flushall();

   printf(“Enter value b=“); scanf(“%c”,&b);

   z=a+b;

   zz=a+b;

   printf(“Value sum in char=%c \n”,z);

   printf(“Values sum in Int=%d “,zz);

   getch();

}

2.1.5.  ទិន្នន័យប្រភេទ​ String

- នៅក្នុងភាសា C String គឺជាស៊េរីនៃ character ដែលត្រូវបានគេសរសេរនៅក្នុងចន្លោះ

សញ្ញា “ ”( double quote)

ឧទាហរណ៍ៈ  “BBU”, “Cambodia” ,…

-ធាតុនិមួយៗរបស់ String ត្រូវបានតំរៀបជាប់ៗគ្នានៅក្នុង Memory ហើយផ្នែកខាងចុង

បំផុតនៃធាតុរបស់វាផ្ទុក character Null ឬ ‘\0’

2.1.6. ទិន្នន័យប្រភេទ Boolean

ទិន្នន័យប្រភេទ Boolean គឺសំដៅទៅលើតែតំលៃ២ប៉ុណ្នោះ គឺ១ និង ០ ដែលជាតំលៃ

តក្កតំណាងអោយលទ្ធផលសំណើរមួយពិត (True) ​ឬ មិនពិត(False)

ឧទាហរណ៍

សំណើរ        ១០ >  ២០ នោះលទ្ធផល គឺ មិនពិត ឬ ០

                             ១០< ២០ នោះលទ្ធផល គឺ ពិត ឬ ១

2.2. ចំនួនថេរ និង អថេរ(Constance & Variable)

2.2.1. ចំនួនថេរ(Constance)

ចំនួនថេរគឺជាចំនួនដែលមានតំលៃមិនប្រែប្រួលក្នុងពេលដំណើរ  ការនៃកម្មវិធី។

ការប្រកាសចំនួនថេរត្រូវមានពាក្យ  const នៅពីខាងមុខ

const ប្រភេទទិន្នន័យ ឈ្មោះចំនួនថេរ = តំលៃនៃចំនួនថេរ

ឧទាហរណ៍ៈ

const int a=10;

const float b=5.5;

const char ch=‘A’;

2.2.2. អថេរ

តើអ្វីទៅជាអថេរ?

គឺជាឈ្មោះដែលត្រូវបានគេតាងសម្រាប់រក្សាទុកទិន្នន័យប្រភេទណាមួយនៅក្នុង

Memory កុំព្យួទ័រ។

ការប្រកាសអថេរ:

ប្រភេទទិន្នន័យ អថេរ១, អថេរ២,…, ​​​អថេរ n

ឧទាហរណ៍ៈ

int x,y;             float a;             char ch;

2.3. ប្រមាណវិធី       

2.3.1. បណ្តាសញ្ញាប្រើក្នុងប្រមាណវិធីនពន្ត

សញ្ញា	អត្ថន័យ	ឧទាហរណ៍
+	បូក	a+b
-	ដក	a-b
*	គុណ	a*b
/	ចែក	a/b
%	ចែកយកសំណល់	a%b

ឧទាហរណ៍ៈ

10/3=3

10%3=1

2.3. ប្រមាណវិធី       

2.3.២. ប្រមាណវិធីធៀប

សញ្ញា	អត្ថន័យ	ឧទាហរណ៍
>	ធំជាង	a>b
>=	ធំជាង ឬ ស្មើ	a>=b
<	តូចជាង	a<b
<=	តូចជាង ឬ ស្មើ	a<=b
==	ស្មើ	a==b
!=	មិនស្មើ ឬ ខុសគ្នា	a!=b

2.3. ប្រមាណវិធី       

2.3.3. ប្រមាណវិធីតក្ក

សញ្ញា	អត្ថន័យ	ឧទាហរណ៍
!	បដិសេធ(Not)	!a
&&	ប្រមាណវិធី and	a&&b
||	ប្រមាណវិធី or	a||b

          2.3.5. ការបង្កើន និង បន្ថយតំលៃអថេរ

នៅក្នុងភាសា Cគេប្រើ ++ ប្រើសំរាប់បូកតំលៃ ១ បន្ថែមទៅលើ

Operand ចំនែកឯ -- វិញគឺសំរាប់ដកតំលៃ ១ ចេញពី

Operand ដែលជាប់វានោះ។

ឧៈ យើងមានអថេរ n ដែល n=5

è ក្រោយប្រមាណវិធី ++នោះ n នឹងទទូលតំលៃ  6

è ក្រោយប្រមាណវិធី --នោះ n នឹងទទូលតំលៃ  4

ការី ++ និង -- អាចឈរនៅខាងមុខ Operand ឬ ខាងក្រោយ

Operand ប៉ុន្តែលទ្ធផលដែលទទូលបានមានភាពខុសគ្នា។

ឧៈ   ++n                      n++                  --n                    n—

+ភាពខុសគ្នារវាង ++n និង n++

++n ប្រៀបដូចទៅនឹង n=n+1

ឧៈ យើងមាន x=10;

បើ y=++x; è នោះ y=11

បើ​ y=x++  è នោះ y=10

Ex:

int x=5,y=5;

int a,b;

a=x++;

b=++y;

printf(“Value a=%d”,a);

printf(“value b=%d”,b);

2.3.6. កន្សោមលក្ខខណ្ឌ

នៅក្នុងភាសា C កន្សោមលក្ខខណ្ឌត្រូវបានគេកំណត់ទំរង់ដូចខាងក្រោមៈ

e1?e2:e3 ដែល e1,​​ e2 និង e3គឺជាកន្សោមផ្សេងៗគ្នា

ប្រសិនបើ e1 ពិតនោះលទ្ធផលទទូលបានស្មើនិងតំលៃ e2 ប៉ុន្តែបើផ្ទុយមកវិញនោះ

គឺស្មើនិងតំលៃ e3

ឧៈ យើងមានកន្សោម x=(a>b)?a:b ចូរពិនិត្យ

យើងនឹងទទូលបានតំលៃ x=a ប្រសិនបើ a>b តែបើផ្ទុយមកវិញ នោះ យើងនឹងបាន x=b

Ex:

សរសេកម្មវិធីដើម្បីរកអតិបរមានៃ២ចំនួន a , b

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

   int a,b,max;

   printf(“Enter value a=“);

   scanf(“%d”,&a);

   printf(“Enter value b=“);

   scanf(“%d”,&b);

   max=(a>b)?a:b;

   printf(“Max=%d”,max);

  getch();

}

មេរៀនទី៣: បញ្ចូល និង បញ្ចេញទិន្នន័យ

3.1. អនុគមន៍ printf(), Puts() និង  putchar()

Printf(): ជាអនុគមន៍សំរាប់ បង្ហាញទិន្នន័យដែលនៅក្នុងសញ្ញា

“….”  មកលើអេក្រង់

ឧទាហរណ៍ៈ

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

   int x=9;

   float y=8.4;

   char c=‘a’;

  printf(“Show value: %d , %f %c”, x,y,c);

   getch();

}

កូដកំណត់ទំរង់កូដ

Format  code	Format  code
%c	print character
%d, %i	Print ចំនួនគត់
%u	Print  បណ្តាចំនួនគ្មានសញ្ញាunsigned int
%ld	Print  បណ្តាចំនួន long
%X , %x	Print  បណ្តាចំនួនក្រោមទំរង់ Hexa
%o	Print  បណ្តាចំនួនក្រោមទំរង់ octal
%f  ,  %1f	Print  បណ្តាចំនួន float, double
%s	Print  បណ្តាចំនួនក្រោមទំរង់ជា string

Putchar(): ជាអនុគមន៍ប្រើសម្រាប់បង្ហាញ 1 character មកលើអេក្រង់

Puts(): ជាអនុគមន៍ប្រើសម្រាប់បង្ហាញ string មកលើអេក្រង់

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

     char c;

     c=‘a’;

     putchar(c);

     getch();

}

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

    puts(“I love BBU”);

     getch();

}

3.2. អនុគមន៍ Scanf(),gets() និង Getchar()

-Scanf(): ជាអនុគមន៍ប្រើសម្រាប់អានតំលៃដែល user បញ្ចូលពី

Keyboard

  int x,y;

  char c;

  printf(“enter value x, y,c “)

  scanf(“%d%d%c”,&x,&y,&c)

-Getchar() ជាអនុគមន៍ប្រើសម្រាប់អានមួយ character ពី Keyboard

  char ch;

  ch=getchar( );

  putchar(ch);

-Gets() ជាអនុគមន៍ប្រើសម្រាប់ចាប់យកទិន្នន័យជា string

char *s;

printf(“Enter string:”);

 gets(s);

puts(s);

3.3. Textcolor() និង  gotoxy()

ឈ្មោះរបស់ពណ៌	តំលៃ
BLACK	0
BLUE	1
GREEN	2
CRAN	3
RED	4
MAGENTA	5
BROWN	6
LIGHT GRAY	7
LIGHT GREEN	10
LIGHT BLUE	9
YELLOW	14
WHITE	15

-ដើម្បីព្រីនពណ៌របស់អក្សរយើងត្រូវប្រើ cprintf(“…”)

-ការដាក់ពណ៌ត្រូវប្រើ textcolor(ឈ្មោះរបស់ពណ៌ ឬ តំលៃ)

            ឧទាហរណ៍ៈ textcolor(RED);

-gotoxy(x,y) ប្រើសម្រាប់កំណត់ទីតាំងត្រូវបង្ហាញលទ្ធផល

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

   textcolor(GREEN);

   gotoxy(20,10);

   cprintf(“Welcome to my Test”);

   textcolor(BLUE);

   gotoxy(20,12);

   cprintf(“Just a Test”);

  getch();

}

មេរៀនទី៤:     ជំរើសការងារ

4.1. If … Statement

The if, if...else and nested if...else statement ត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតការសម្រេចចិត្តមួយនៅក្នុង C Programming គឺសិក្សាទៅលើជម្រើសណាមួយ

The body of an if statement is executed if the value of the expression is nonzero(True) and the else statement is executed if the value of the expression is zero(False)

Ex:

if(expression)

{

     //statement

}

Ex:

if(expression)

{

     //statement true

}

else

{

    //statement false

}

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

   int b,c;

   float x;

   printf(“Enter b,c:”); scanf(“%d%d”,&b,&c);

   if(b==0)

    {

        printf(“Can’t  devise by 0”);

    }

   else

    {

       x=-c/b;

       printf(“Result x=%.2f”,x);

    }

   getch();

}

4.2. Switch() Statement

ពាក្យគន្លឹះ Switch ប្រើសម្រាប់កំណត់តំលៃនៃកន្សោម ដើម្បីជ្រើសរើសទីតាំងចាប់

ផ្តើមការងារ (Statement)

មានទំរង់

Switch(expression)

{

case exp1:    statement1;

         break;    

case exp2:    statement2;

         break;

     …

case expn:   statementn;

         break;

default:  statement1;

}

បំនកស្រាយអំពី Switch() Statement

Switch() Statement មាន៤ផ្នែកគឺៈ

-Switch កំណត់តំលៃ ឬ កន្សោមដែលនឹងត្រូវវាយតំលៃនៅក្នុង Case និមួយៗ

-Case វាយតំលៃរបស់អថេរដែលបានបោះមកពី Switch

-Break (breakpoint) កំណត់ដោយ break command, ប្រើដើម្បីបញ្ចប់ការងារដែលផ្តល់មកពី switch នៅត្រង់ Case

      និមួយៗ

-Default គឺជា case ពិសេសមួយ ដែលដំណើរការនៅពេលដែលគ្មាន case ណាមួយត្រូវបានដំណើរការ

ឧទាហរណ៍

1        សរសេកម្មវិធី សម្រាប់បង្ហាញលទ្ធផលក្នុងករណីនិមួយៗខាងក្រោមៈ

បើបញ្ចូលលេខ 1 នោះ លទ្ធផល Number One

បើបញ្ចូលលេខ 2 នោះ លទ្ធផល Number Two

បើបញ្ចូលលេខ 3 នោះ លទ្ធផល Number Three

បើបញ្ចូលលេខ 4 នោះ លទ្ធផល Number Four

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void main()

{

   int n;

   printf(“Enter n=“); scanf(“%d”,&n);

  switch(n)

  {

      case  1:    printf(“Number One”); break;

      case  2:    printf(“Number Two”); break;

      case  3:    printf(“Number Three”); break;

      case  4:    printf(“Number Four”); break;

      default:   printf(“Number ?”);

}

getch();

}