C Program: មេរៀនទី៦: អនុគមន៍ និង ម៉ាក្រូ

​6.1. សញ្ញាណទូទៅនៃ Sub Program

                   តើហេតុអ្វីបានជានៅក្នុងកម្មវិធីធំៗអ្នកសរសេកម្មវិធីតែងតែបែងចែកទៅជា Sub Program​​ តូចៗច្រើនម្លេះ​ន៌?

-កាត់បន្ថយភាពស្មុគស្មាញ

-ងាយស្រួលក្នុងការស្វែង និង កែសម្រួលកំហុស

-សរសេមួយដងអាចហៅទៅប្រើច្រើនដង

​6.2. អនុគមន៍ (Function)

-Function មាន២ប្រភេទៈ standard function និង self define function.

-អនុគមន៍អាចមាន ឬ គ្មានតំលៃត្រលប់(ដូចជា អនុគមន៍ ប្រភេទ void ជាដើម)

-ទំរង់

int sum(int  x, int  y)

{

   …

}

-int ប្រភេទអនុគមន៍

-int x,int y ជាប៉ារ៉ាម៉ែត

-sum ឈ្មោះអនុគមន៍

- { ចាប់ផ្ដើមអនុគមន៍

-  }​ បញ្ចប់អនុគមន៍

-  ……   តួខ្លួនអនុគមន៍

Ex:

void main()

{

   …

}

Ex:

void hello()

{

   printf(“Hello “);

}

Ex:

int sum(int x, int y)

{

    return x+y;

}

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

int sum(int x, int y)

{

   return x+y;

}

void main()

{

    printf(“Value of sum =%d”,sum(3,7));

    getch();

}

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

void sum(int x, int y)

{

   int z;   z=x+y;

   printf(“z=%d”,z);

}

void main()

{

   sum(3,7);

    getch();

}

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

int sum(int x,int y)

 {

    return x+y;

 }

int mult(int x, int y)

 {

    return x*y;

 }

 int div(int x,int y)

 {

     return x/y;

 }

Ex:

void main( )

 {

      int a,b;

      printf(“Enter a,b=“);scanf(“%d%d”,&a,&b);

      printf(“Result Sum=%d”,sum(a,b));

      printf(“Result Mult=%d”,mult(a,b));

      printf(“Result Div=%d”,div(a,b));

   getch( );

}

6.3. ដែនកំណត់របស់អថេរ

-អថេរក្រៅ(Global Variable)

គឺជាអថេរដែលអាចអោយយើងប្រើប្រាស់បានគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់នៅក្នុងកម្មវិធី

Ex:ចូរពិនិត្យកម្មវិធីខាងក្រោម៖

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

int x,y,a;

void test()

{

printf(“Enter x,y“);

scanf(“%d%d”,&x,&y);

a=x+y;

}

void main()

{

test();

printf(“Result a=%d”,a);

getch();

}

-អថេរក្នុងតំបន់(Local Variable)

គឺជាអថេរដែលអាចប្រើប្រាស់បានតែនៅក្នុងអនុគមន៍ដែលបានប្រកាសវាតែប៉ុន្នោះ

Ex:ចូរពិនិត្យកម្មវិធីខាងក្រោម៖

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

int x=2,y=4;

void f1()

{

   int x=10;

   printf(“X in F1 is:%d“,x);

}

void f2()

{

   int x=5;

   printf(“X in F2 is:%d“,x);

   printf(“Y in F2 is:%d“,y);

}

void main()

{

  f1();

  f2();

  getch();

}

    6.4. លក្ខណៈ Recursion នៃ Sub-Program

លក្ខណៈ Recursion នៃ Sub-Program មានន័យថា function អាចហៅខ្លួនឯងមកប្រើបាន

Ex:គណនាតំលៃនៃ N!

N!=?

N!=1 ពេល N=0

N!=(N-1)!.n ពេល N>=1

long int fac(int n)

{

    if(n==0)

       return 1;

   else

       return (fac(n-1)*n);

}

void main()

{

   int n;

   printf(“Enter n=“); scanf(“%d”,&n);

   printf(“ Value n!=%d”,fac(n));

   getch();

}

6.5. Macro

-Macro គឺជាសំណុំនៃ statement និងកន្សោមដែលត្រូវបាន​តំណាងដោយឈ្មោះណាមួយ

-ពេល compile ប្រសិនបើ compiler បានជួបបណ្តាឈ្មោះម៉ាក្រូ នោះវានឹងជំនួសកន្លែងនោះដោយបណ្តា statement ដែលបានប្រកាសពីរួចមុន បន្ទាប់មកទើបអនុវត្តការងារបន្ត

-ទំរង់

#define <ឈ្មោះម៉ាក្រូ> <បណ្តា statment>

Ex:

#include<stdio.h>

#include<conio.h>

#define welcom printf(“Welcome Every One\n”);

#define byby printf(“By By”);

Void main()

{

      clrscr();

      welcom;

      printf(“How r u ?\n”);

      byby;

      getch();

}